Wićaśa wakan (medicineman) chce istnieć dla siebie. Chce żyć z dala od zamętu i codziennego zgiełku. Chce medytować, albo zwyczajnie móc oprzeć się o drzewo lub skałę, chce czuć pod sobą ruchy ziemi. W ten sposób jest w stanie dostrzec wiele niezwykłych rzeczy, odpowiadać na pytania. Kiedy zamyka swoje oczy, wiele rzeczy widzi wyraźniej. To, co ty widzisz z zamkniętymi oczyma, on może ci powiedzieć.

Wićaśa wakan żyje w spokoju, w niej skrywa się jak pod derką - głośna cisza z dźwiękiem grzmotu, który tak wiele mu mówi. Taki człowiek potrzebuje specjalnego miejsca, gdzie poza dźwiękiem przelatujących owadów nie słychać nic innego. Siedzi i patrząc na zachód, prosi o pomoc. Mówi do roślin, a one mu odpowiadają. Przysłuchuje się uważnie głosom Wama káskan - głosom wszystkiego, co porusza się po ziemi, zwierzętom. Stanowi z nimi jedność. Od wszystkich żywych istot płynie nieustannie coś na zewnątrz do niego, i coś płynie z niego do nich. Nie mogę powiedzieć dokładnie, co i dokąd płynie, ale tak po prostu jest. Wiem to.

Bycie medicinemanem, jest, jak wierzę, czymś więcej niż wszystko inne, stanem świadomości, drogą światła, zrozumieniem i poznawaniem ziemi, odczuwaniem i poszanowaniem dla tego wszystkiego, co następuje.

Podarunek Ciszy; Literatura