Już pierwsze spotkanie z młodzieżą szkół średnich, które miało miejsce w Domu Kultury w dobitny sposob pokazało, gdzie tkwią największe rany w sercu Jamesa. Wounded Knee. Kolejny symbol. Jeszcze wtedy nie umiałem do końca tak naprawdę zrozumieć jego podejścia do sprawy tak przecież ważnej nie tylko dla niego, ale (tak myślę) i dla wielu z nas. Nie można było nie zauważyć emocji jakie towarzyszyły jego wypowiedziom. Czasami miałem wrażenie, jakby był Tam znowu. Widzialem wojownika Lakotów z bronią w ręku, który być może właśnie wtedy zaczął odkrywać, że można być dumnym z historii swojego narodu i z faktu, że właśnie do tego narodu się przynależy. Może właśnie wtedy zaczął rozumieć tę zapewne prostą prawdę, że bez tej historii byłby tylko przeciętnym człowiekiem - może tylko gorzej traktowanym z uwagi na pochodzenie. Każde następne spotkanie, niezależnie od tego jak wielu miał słuchaczy, przywoływały u Jamesa te same wspomnienia, miał do przekazania to samo posłanie do wszystkich ludzi dobrej woli, aby to nigdy już nie mogło się powtórzyć (skąd my to znamy?).

Dzisiaj kiedy myślę o tym, kiedy przywołuję jego skupione spojrzenie podczas wielogodzinnych dyskusji jakie odbywaliśmy wszyscy - Cień, Kasia, Blue, Agnieszka, Błażej - mogę tylko przyznać, jak bardzo szanuję jego podejście do otaczającej nas rzeczywistości, które chociaż pełne dramatycznych doświadczeń, dzisiaj już nacechowane jest dużym jej zrozumieniem. Tak właśnie odczytałem zacznie pózniej, już w Koszalinie, to co chciał nam przekazać - czym dla niego i Indian jest Święta Tarcza, przed czym ma nas chronić a przede wszystkim - jak mamy ją pozyskać.

Adam